๔๗.อุดรฯ ๑๐๑ อุบลฯ ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย

ช่วงนี้ ห่างหายจากการอัพบล็อกไปนานเลย...เนื่องจากมีหน้าที่ความรับผิดชอบที่เยอะขึ้น

ที่จริง...มีเรื่องที่อยากเล่าอยู่หลายเรื่องเลย แต่เป็นเรื่องที่ต้องใช้สมาธิ และมีเวลาหาข้อมูลพอสมควร เลยคิดว่า น่าจะอัพเอ็นทรี่ย์ที่เกี่ยวกับงานที่ไปทำมาล่าสุดก่อนดีกว่า แฮะๆ เขาเรียกว่า มัก(ชอบ)ง่ายหรือเปล่าเนี่ย

วันที่ ๒๐-๒๓ นี้ ไปประชุมเพื่อซักซ้อมทำความเข้าใจร่วมกันกับคณะทำงานในพื้นที่ที่ ศูนย์ILชลบุรีเรารับผิดชอบ ๓ จังหวัด อุดรฯ ร้อยเอ็ด และอุบลฯ เพื่อที่จะมาจัดบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการ (IL) ให้กับคนพิการ และอาสาสมัครพัฒนาสังคมช่วยเหลือคนพิการ(อพมก.)

โดยสำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ (พก.) ให้ทีมคณะทำงานจาก สภาศูนย์การดำรงชีวิตอิสระคนพิการประเทศไทย(TIL) เป็นวิทยากรจัดกระบวนการอบรม

งานนี้...เริ่มต้นก็ต้องไปตะลุยอีสาน ช่วงหน้าร้อนที่สุดของปีเลย เริ่มที่ จ.อุดรธานี  ไปถึงก็เย็นแล้ว ได้เที่ยวชม หนองประจักษ์ สวนสาธารณะของเมืองอุดร แล้วก็มากินข้าวต้มกันตรงนี้ครับ
 

ร้านจิตรโภชนา ตรงหัวมุมถนนอุดรดุษฎี

เช้ารุ่งขึ้น นั่งรถออกมาหาสำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดอุดรฯ (พมจ.) สถานที่นัดประชุม ถามชาวบ้านว่า "พมจ.ไปทางไหนครับ" ชาวบ้านชี้บอกทาง จนมาถึงที่นี่

ลงรถไปแล้ว กำลังจะเข้าไปข้างในแล้วเชียว เจอ จนท. จึงถามหาทางลาด เขาถามว่า "จะมาหาใครคะ" พอบอกจุดประสงค์ไป เขาบอกว่าไม่ใช่ค่ะ ที่นี่คือ ...ดูภาพประกอบ(ความหน้าแตก)ข้างล่างครับ

หลังจากตั้งสติได้...เลยแก้เก้อด้วยการถามทางเขาแล้ว รีบออกจาก อบจ.ทันที โชคดีนะที่ไปด้วยรถตู้มีลิฟท์ เลยสามารถออกจาก สถานที่เกิดเหตุได้อย่างรวดเร็ว ฮ่า....

เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง สัญลักษณ์ประจำจังหวัดอุดรฯ ใบนี้ตั้งอยู่กลางศาลากลางจังหวัด ซึ่งเป็นที่ตั้งหน่วยราชการประจำจังหวัดอุดร รวมทั้ง พมจ.(สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดอุดรธานี)

ประชุมร่วมกัน ๔ ฝ่าย ทีมวิทยากรจาก สภาศูนย์การดำรงชีวิตอิสระคนพิการประเทศไทย(TIL),เจ้าหน้าที่ พมจ.,อาสาสมัครพัฒนาสังคมช่วยเหลือคนพิการ(อพมก.)และคนพิการในพื้นที่

เสร็จสิ้นจากจังหวัดอุดรฯ บ่ายๆ ลงมาที่จังหวัดร้อยเอ็ด มาถึง ๒ ทุ้ม หาข้าวมื้อเย็นกินแล้วเข้าที่พักเลย

เข้าโรงแรม เห็นสิ่งนี้ คุ้นตามาก แต่นึกไม่ออกว่าเขาเรียกอะไรก็ไม่รู้ อยู่ที่ล็อบบี้โรงแรม ตอนเช้าวุ่นอยู่กับการจองห้องพักและห้องประชุม สำหรับจัดอบรมเลยลืมถาม ได้แต่รูปมานี่ละครับ

การประชุมก็เหมือนที่อุดรครับ ประชุมร่วมกัน ๔ ฝ่าย

แต่ที่นี่มีกลุ่มเป้าหมายที่จะชิญเข้าร่วมอบรมค่อนข้างน้อย พวกเราจึงต้องลงพื้นที่ บ้านคนพิการกลุ่มเป้าหมายเอง นำทางโดย จนท.ของ พมจ.ร้อยเอ็ด และคนพืการในพื้นที่ ที่ขี่รถคันเท่ตามไปด้วย

ไม่ได้ขออนุญาตนำรูปเขามาเผยแพร่ แต่ใกล้ๆบ้านเขามีเป็ดตัวนี้นอนกกไข่อยู่ น่ารักดี เลยเอามาลงซะเลย

หลังจาก...หมดน้ำลาย และเหงื่อ(จากความร้อน)ไปพอสมควร สรุปว่าเราได้กลุ่มเป้าหมายเข้าอบรมเพิ่มขึ้นอีก ๑ คน เป็นคนพิการรุนแรง ที่ยังไม่ยอมรับสภาพตนเอง คิดแต่หาวิธีตัดช่องน้อยท่าเดียว ทั้งๆที่เป็น อดีตทหารเก่า ยศ จสอ. พิการจากการ "เมาแล้วขับ"รถจักรยานยนต์กลับบ้าน

ขอข้ามมา สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จะงหวัดอุบลราชธานี ชั้น 1 ศาลากลางจังหวัดอุบลราชธานี เลยนะครับ มีที่จอดรถคนพิการด้วย

แต่พอเข้ามาในอาคาร โห...ทุลักทุเลพอสมควร แต่ก็ขึ้นไปจนได้

ประชุมเสร็จ ถ่ายรูปร่วมกันหน่อย

ที่อุบลฯ มีพี่คนพิการตนนึง... ที่รู้จักกันทางอินเตอร์เนต และตั้งใจไว้ว่า มาอุบลฯเมื่อไหร่ ต้องมาเจอให้ได้ แต่วันที่ไปค่อนข้างฉุกละหุก แล้วตัวพี่เขาก็อยู่ถึงชั้น ๓

ซึ่งนอกจาก วันนั้นจะไม่มีคนพาพี่เขาลงมาแล้ว เราก็ไม่สามารถขึ้นไปได้ แต่ไม่เป็นไร เดือนหน้าที่เราจะมาจัดอบรม เขารับปากว่าจะมาร่วมด้วยแน่นอน

ส่วนข้างล่างนี้ เป็นรูปที่เก็บตกจาก ๒ ข้างทาง

 

 สรุปว่า...เราจะจัดรวดเดียว ๓ จังหวัด ๓ สัปดาห์เลย (แอบกลัวเล็กๆ ก็ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยไปไหนโดยไม่กลับบ้าน นานขนาดนี้เลย) เรามุ่งมั่นกับการอบรมครั้งนี้มาก และที่ตั้งชื่อเอ็นทรี่ย์แบบนี้ "อุดรฯ ๑๐๑ อุบลฯ ไม่เห็นเท่าไหร่เลย" หมายถึงความร้อนของภาคอีสาน ที่คนเป็นอัมพาตแบบพวกเรากลัวนักหนาน่ะครับ ไม่ได้หมายถึงเสื้อสีไหนแต่จะได.....

ชมรมรักษ์ภาษาไทย