๔๘.เดินทางไกล๊ไกล (ตะวันออกสุดยันตะวันตกสุดของประเทศ)

มาแล้วครับ.... หลังจากช่วงเดือนกว่าที่ห่างหายจากบล็อกไป เป็นช่วงเวลาที่ต้องเดินทางไกล้ ไกล หลายจังหวัด ทั้งตะวันตกสุด ไปจนถึงตะวันออกสุดเลย

เสียดาย...ไปถึงแค่ เขื่อนสิรินธร อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี อีก ๑๗ กม.ถึงผาแต้ม จุดดูพระอาทิตย์ขึ้นของประเทศไทย

ไม่เคยเดินทางไกล และบ่อยมากมาย ขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต แล้วยังได้ไปในจังหวัดที่เคยฝันอยากจะไปถึง ๒ จังหวัด คือภูเก็ตและอุบลราชธานี จังหวัด ทั้งตะวันตกสุด ไปจนถึงตะวันออกสุดของประเทศไทย

แหลมพรหมเทพ จ.ภูเก็ต จุดชมพระอาทิตย์ตกของประเทศไทย

เอ็นทรี่ย์นี้ เลยลองเอาระยะทาง และเวลาที่เดินทางมาให้ดูครับ

๒๗-๒๙ เมษายน ไปสัมนาที่ จ.กระบี่ วันสุดท้ายปิดด้วยการเลือกตั้งนายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย

เส้นทางการขับรถจากบ้านผมไปยัง จ.กระบี่
๘๘๖ กม. – ประมาณ ๑๒ ชั่วโมง ๕๔ นาที

การเลือกตั้งนายกสมาคมคนพิการ ต้องมี กกต.มาช่วยจัดเลยนะครับ

๓๐ เมษายน ไป จ.ภูเก็ต เปิดเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ
เส้นทางการขับรถไปยัง ภูเก็ต
๑๗๘ กม. – ประมาณ ๓ ชั่วโมง ๑๕ นาที
จากภูเก็ต กลับบ้าน ๘๘๖ +๑๗๘ = ๑,๐๖๔ กม.

๑๒-๑๖ พฤษภาคม ไปจัดอบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการที่ จ.อุดรธานี
เส้นทางการขับรถจากบ้านผมไปยัง อุดรธานี
๖๑๘ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๒๔ นาที

๑๗ พฤษภาคม ไปที่อำเภอกุฉินารายณ์ กาฬสินธุ์
เส้นทางการขับรถจากอุดรฯไปยังอำเภอกุฉินารายณ์ กาฬสินธุ์
๒๐๕ กม. ๓ ชั่วโมง ๓๔ นาที

การต้อนรับที่แสนอบอุ่นของชาวบ้านและคนพิการที่ ต.หนองห้าง อ.กุฉินารายณ์ กาฬสินธุ์

๑๘-๒๒ พฤษภาคม ไปจัดอบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการและที่ จ.ร้อยเอ็ด
เส้นทางการขับรถจาก อ.กุฉินารายณ์ กาฬสินธุ์ไป ร้อยเอ็ด
๙๗.๔ กม. ๑ ชั่วโมง ๕๙ นาที

จากร้อยเอ็ด กลับบ้าน
เส้นทางการขับรถไปยัง อำเภอศรีราชา ชลบุรี
๕๕๖ กม. – ประมาณ ๘ ชั่วโมง ๘ นาที

๒๘ พ.ค.-๑ มิ.ย. ไปจัดอบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการและที่ จ.อุบลราชธานี
เส้นทางการขับรถไปยัง อุบลราชธานี
๖๖๓ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๕๑ นาที

เมืองดอกบัว เทียนงาม ที่ จ.อุบลราชธานี

๒ มิ.ย. จากอุบลราชธานี กลับบ้าน
เส้นทางการขับรถจากอุบลราชธานีไปยัง อำเภอศรีราชา ชลบุรี
๖๖๓ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๕๑ นาที

รวมๆ แล้ว น่าจะประมาณกว่า ๕,๐๐๐ กม. นี่ยังไม่รวมทริปก่อนหน้าที่ไปประชุมล่วงหน้า ๓ จังหวัดครั้งที่แล้ว(ประมาณ ๑๗๐๐ กม. ในเอ็นทรี่ย์ก่อนหน้าน่ะครับ) หรือช่วงที่พักอยู่บ้านที่เข้าไป กทม.๒-๓ ครั้ง ซึ่งครั้งหนึ่งในนี้ที่ไม่ได้นั่งรถวีลแชร์ในท่าทางที่เหมาะสม ไปแค่วันเดียวแต่เกิดแผลกดทับเลย(เฮ้อ...ตกม้าตายง่ายๆ ซะงั้น)

ที่เอาการทำงานครั้งนี้ ตัวเลขระยะทาง เวลาเดินทาง (มาจากเวบ maps.google.co.th) มา ไม่ใช่จะอวดว่าเก่ง อดทน หรืออะไรทำนองนั้นหรอกครับ(เพราะตัวเองก็พลาดเกิดแผลมา) แต่ที่ผ่านมาคนพิการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิการรุนแรง คนอื่นหรือแม้แต่ตัวคนพิการเอง มักจะกลัว หรือไม่เชื่อว่า จะมีความอดทนหรืออึดเพียงพอต่อการทำงานหรือเดินทางไกลๆ น่ะครับ

เอ็นทรี่ย์นี้ น่าจะเป็นการแสดงให้เห็นแล้วว่า คนพิการถ้าเตรียมตัวดีๆ ระมัดระวังการเกิดแผล อย่างถูกต้องและเหมาะสม(บนรถยนต์ ผมจะนั่งบนเบาะลมตลอดเวลา) ขนาดคนที่พิการรุนแรงมากก็ยังทำได้(อิอิ คุยได้แล้ว ที่จริงก่อนไปก็กลัวๆ อยู่เหมือนกันแหละ)

ต่อไปนี้ งานผมคงเยอะขึ้น เวลาว่างคงน้อยลง จากหมวกใบต่างๆ ที่รับผิดชอบ มีเรื่องอยากเล่าสู่กันฟังมากมาย ทั้งเรื่องหวย การเมืองกับคนพิการ หรือความรู้สึก ที่เคยมีต่อภาคอีสาน ซึ่งต่างกันมากมายต่อเมื่อได้เข้าไปสัมผัสใกล้ชิดแล้ว ไว้จะหาโอกาสมาเล่าประสบการณ์มากมายจากทริปต่างๆ เหล่านี้ให้ฟังครับ

ส่วนแผลกดทับ ก็ยังเป็นอยู่กว้างประมาณเหรียญ ๑๐ บาท แต่ก็พยายามทำแผล รักษาให้หาย(จะไม่นั่ง ถ้าไม่จำเป็น ขนาดขึ้นรถหรือประชุม ยังไปนอนบนรถ ในที่ประชุม) คาดว่า น่าจะหาย ภายใน ๒-๓ เดือนครับ