วันพุธที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

๔๔.สาวน้อยผู้ไม่ย่อท้อ และเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม


หลายเดือนมานี้ คนไทยหลายคนคงรู้สึกว่า...ทำไมเวลาดูทีวี อ่านข่าว มีแต่เรื่องเครียดๆ จากเรื่องการเมืองบ้าง สังคมบ้าง มาตลอด พอการเมืองเริ่มคลี่คลาย ดันมาเจอปัญหาเศรษฐกิจกระหน่ำเข้ามาอีก นี่ยังไม่รวมความเครียดจากหน้าที่การงาน ปัญหาสุขภาพ ครอบครัว ฯลฯ

ที่ผ่านมาได้รับ Forward Mail มามากมาย แต่เมื่อปีที่แล้วมีเมลหนึ่งที่จำได้แม่นยำ ถึงรอยยิ้มสดใส บริสุทธิ์ของเด็กหญิงพิการคนหนึ่ง ในชุดเสื้อผ้ามอมแมม และที่สำคัญ"เธอมีลูกบาสเป็นขา"

ประมาณ ๑ สัปดาห์ที่แล้วได้รับ Forward Mail ของเด็กคนนี้อีกครั้ง  แต่คราวนี้สังเกตเห็นว่ามีความเปลี่ยนแปลง คืบหน้าไปมาก  เลยไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมาฝากครับ

The smilinng crippled girl!
สาวน้อยผู้ไม่ย่อท้อและเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

Qian HongYan lost her legs in an accident
Qian HongYan สูญเสียขาทั้ง ๒ ข้างจากอุบัติเหตุ

Her family in China are poor and couldn't afford false legs, so she uses a basketball to help her move.
ครอบครัวของเธออาศัยอยู่ในประเทศจีน ฐานะยากจน และไม่มีเงินพอที่จะทำขาเทียมให้ จึงต้องใช้ลูกบาสเก็ตบอลสวมติดกับตัวเพื่อช่วยในการเคลื่อนที่

Qian uses two wooden props to drag herself, and never complains, even though she has worn through six basketballs.
 Qian ใช้ไม้ ๒ ท่อน เพื่อช่วยลากตัว ไปโดยไม่เคยปริปากบ่น  แม้ว่าเธอจะใช้ลูกบาสเก็ตบอลมาแล้วถึง ๖ ลูก


She attends her class
เธอยังไปเรียนหนังสือด้วย

She always smiles
เธอ"ยิ้ม"เสมอ

Always smiling
และ...ยิ้ม

Always smiling
แล้วก็...ยิ้ม

จากรอยยิ้มสดใส ไร้เดียงสาของเธอ...ถูกส่งต่อไปทั่วโลก รูปต่อไปนี้ เป็นข้อมูลที่เพิ่มเติมมาครับ มีความเปลี่ยนแปลงมากมายกับชีวิตเธอ เริ่มตั้งแต่ได้รับบริจาคขาเทียม

ออกกำลังกาย เพื่อฝึกเดิน

เดินทางไปเยี่ยม เป็นกำลังใจให้คนพิการอื่นๆ


Qian Hongyan the basketball girl has joined the swim team. She hopes to compete in the 2012 Paralympics in London. She will use the basketball instead of her prosthetic legs during her swim training to help her get in and out of the pool.

ล่าสุด...เธอในชื่อที่รู้จักกันว่า Basketball girl เข้าร่วมทีมว่ายน้ำ เพื่อจะลงแข่งขันกีฬาคนพิการ(Paralympic)ในปี คศ.๒๐๑๒ ที่กรุงลอนดอน เธอยังคงจะใช้ ลูกบาสในระหว่างฝึกซ้อม แทนขาเทียม

ในบางช่วงเวลาของชีวิต...ที่มีความเครียดสะสมมากๆ จนมีคนบอกให้ยิ้ม ยังยิ้มแทบไม่เป็น(อันนี้เรื่องจริงนะ)

แต่พอดูรูปเธอแล้ว รู้สึกยิ้มได้ เหมือนผมไหม...

ไม่มีอะไร จะบรรยายเพิ่มเติมแล้ว นอกจาก....คำพูดที่น้องคนหนึ่ง คอยบอกผมทาง MSN เสมอๆ ว่า"วันนี้...ยิ้มหรือยัง"

 

ข้อมูล และรูปภาพจากอินเตอร์เนต

 

 

ชมรมรักษ์ภาษาไทย

4 ความคิดเห็น:

  1. ครับ "ยิ้ม" ทั้งแสดงออก และในใจ
    ขอให้ทุกคนมีรอยยิ้ม กับสิ่งที่ตนมีอยู่

    จากคนที่ยิ้มในใจเสมอ
    ปรีดา ลิ้มนนทกุล

    ตอบลบ
  2. ต้องขอชื่นชม และขอยิ้มให้กำลังใจกับเธอและทุกคนที่กำลังเคลียดอยู่กับความร้อนของอกาศ
    เนื้อหาดีมากครับ
    จาก แหลม จ.อุบลฯ

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ20 มีนาคม 2552 เวลา 22:25

    ดูแล้วร้องไห้ค่ะ เป็นคนเซนซิทิฟ แหะแหะ

    ไม่ได้สงสารน้องเขานะคะ สงสารตัวเอง

    ตอนนี้ไม่มีกำลังใจเพราะเศรษฐกิจ ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีคนรัก 555

    ทั้งๆ ที่มีครบ 32 แต่หมดหวัง อายชีวิตจิงจิง ค่ะ

    ตอบลบ
  4. วิวัฒนาการของร่างกายมนุษย์ที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม สำหรับเธอคงไม่ใช่แค่เพียงแค่ร่างกาย เธอมีจิตใจที่แข็งแรง ยอมรับสภาพและมีความสุขกับสิ่งที่เธอเป็น สังเกตุเห็นแขนเธอเริ่มแข็งแรง และ ยาวขึ้น จนกลายเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ ด้วยแววตามุ่งมั่น และมีจิตใจแข็งแรง มาจากครอบครัวที่อบอุ่น หันมาสอนลูกหลานให้ คิดทางบวกเข้าไว้นะคะเพื่อป้องกันปัญหา หากปัญหาเกิด ยังไงก็มีทางแก้ไขเสมอ แม้ไม่มีขา ก็ยังมีแขน และลูกบาส

    ตอบลบ