คำถามที่มักโดนถามบ่อยๆ เวลา ที่รู้ว่าผมเป็นคนพิการ แขน ขา และลำตัว ใช้มือไม่ได้ แต่สามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้ โดยเฉพาะเวลาแชท หรือเขียนบลอกนี้ คือ พิมพ์ได้ยังไงอะ, นึกภาพไม่ออกเลย, จะกดเม้าส์ได้ยังไง, แล้วใช้เม้าส์ปกติได้ไหม...ฯลฯ
เนื่องจากคนทั่วไป ไม่เคยเห็นผมใช้คอมพ์ และพิมพ์ ผมเองก็ไม่ได้อธิบายให้ละเอียด เลยจินตนาการกันไปต่างๆ จนมีบางคนคิดว่า ผมพิมพ์โดยวิธี เอาคางไปกดบนคีย์บอร์ดตรงๆเลย พอไปทดลองทำตามที่ตนเองคิดดู แล้วทำไม่ได้ กลับมาสงสัยว่า ผมพิมพ์เองได้จริงหรือ (ประมาณว่า โม้ป่าว หรือพิการจริงป่าว)
ที่จริง...ผมเคยเกริ่นถึงวิธีใช้คอมพ์ของผมไว้ บ้างแล้ว ในตอน "๖.คาง กับ คอมพ์ เกี่ยวกันอย่างไร" แต่หลายคนอ่านแล้ว ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี
วันนี้ เลยจะมาภูมิใจเสนอวิธีการพิมพ์ของผมให้ละเอียดขึ้น ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีใครเหมือน หรือเหมือนใคร บ้างหรือเปล่า
เริ่มจาก อุปกรณ์จริงก่อนนะครับ เม้าส์คู่ใจ คู่คาง ตัวนี้ ยี่ห้อ Logitech เป็นเม้าส์ประเภท ที่เรียกว่า Trackball ที่แตกต่างจากเม้าส์ทั่วๆไป อย่างเห็นได้ชัดคือ มีลูกกลิ้ง อยู่ด้านบน
ดัง นั้น คนที่ใช้เม้าส์แบบนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้อง เลื่อนเม้าส์ ไปมา เหมือนเม้าส์ทั่วไป แต่เลื่อนแค่ ลูกกลิ้งแดงๆ ข้างบนเท่านั้น เท่านี้ ผมก็สามารถใช้คางเลื่อนลูกกลิ้ง เพื่อขยับ Cursor ให้ไปทั่วจอได้แล้ว
ทีนี้มาถึงการพิมพ์บ้าง วิธี ที่จะพิมพ์โดยใช้คีย์บอร์ด สำหรับผมนั้น ก็พอจะเป็นไปได้อยู่ เพราะมีคนเคยคิดให้เหมือนกัน แต่ค่อนข้างจะยุ่งยาก และไม่สะดวกสำหรับผมเลย
จึงยังคงใช้วิธีดั้งเดิมมาตลอด ๑๐ ปีที่ใช้คอมพิวเตอร์ คือนอน ก่อนที่จะมี Windows XP ผมต้องใช้ โปรแกรม ที่ทำให้มีหน้าจอแป้นพิมพ์เสมือน จริง(Virtual Keyboard) ขึ้นบนจอ แต่ หลังจาก มาใช้ Windows XP เลยได้มาเจอของแถม ที่แสนถูกใจติดมาด้วย นั่นคือ โปรแกรมเล็กๆ ที่ชื่อ On-Screen Keyboard
โปรแกรม On-Screen Keyboard น่าจะมีในคอมพ์ทุกเครื่องที่ใช้ Windows XP ลองเปิดดูก็ได้ครับ เข้าไปที่ C:\Users\Administrator\Start Menu\Programs\Accessories\Accessibility\On-Screen Keyboard
หน้าตา ก็จะเป็นแบบนี้ครับ เปิดแล้วลองพิมพ์ดูก็ได้ครับ จะได้เห็นว่ามันแสนจะดี และมีประโยชน์มากมายขนาดไหน เผื่อมีคนติดใจ จะเลิกใช้คีย์บอร์ดจริงเหมือนผมน่ะครับ
วิธีที่ผมใช้ก็คือ จะตั้งค่าโปรแกรมให้ เวลาผมเลื่อนเม้าส์ไปหยุดที่ตัวอักษรตัวไหน สัก ๐.๕๐ วินาที โปรแกรมจะพิมพ์ตัวอักษรนั้นออกมา แล้วจึงจะเลื่อนไปที่ตัวต่อๆ ไป
ซึ่งก็เร็วในระดับหนึ่ง แต่ยังไงก็ช้ากว่าการใช้นิ้ว ทั้ง ๑๐ นิ้วแน่นอนครับ (แอบหวังอยู่ว่า เผื่อ ไมโครซอฟท์ จัดแข่งขันพิมพ์ด้วยโปรแกรมนี้ จะลงแข่งกะเขาด้วย)
นี่แหละครับ... อีก ๒ อุปกรณ์สำคัญ ที่ทำให้ผมได้ทำงานหลายอย่างได้ด้วยตัวเอง แถมยังพบโลกใบใหม่ เพื่อนใหม่ โดยที่ไม่ต้องออกไปนอกบ้านเลยก็ได้
วันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2551
๓๑.ใช้มือไม่ได้ ใช้คางพิมพ์ก็ได้ครับ
ป้ายกำกับ:
กายอุปกรณ์,
กิตติชัย,
คนพิการ,
คอมพิวเตอร์,
คาง,
ทำงาน,
เม้าส์
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
เกิดเป็นคนก็ต้องสู้ อย่าท้อ อย่าถอย น่ะค่ะ
ตอบลบจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ