๘.อาบน้ำกันม๊า.....(ต่อ)

หลังจากถูกเช็ดตัวทุกวันมา ๓ เดือนเต็ม (2เดือนที่ราชวิถี อีก ๑ เดือนที่รพ.ชลบุรี) ช่วง ๒เดือนหลัง ได้สระผม(๓-๔วันต่อครั้ง) ขอสลับฉากมาช่วงที่กลับอยู่บ้านเลยนะครับ หลังกลับมาอยู่บ้านซักพัก จำได้ว่า พ่ออยากหาวิธีให้ผมอาบน้ำ แต่จะทำไงดี ตอนนั้น นั่งรถเข็นก็(คิดกันเอาเอง)ไม่ได้ ห้องที่ผมอยู่ก็อยู่บนชั้นลอยของบ้าน ซึ่งเป็นอาคารพานิชย์ ไม่มีห้องน้ำ


แล้วในที่สุดพ่อก็หาวิธีอาบน้ำให้ผมจนได้ โดยไปปิ๊งไอเดียมาจาก อ่างใส่ปลาสวยงามที่ตลาดนัดแห่งหนึ่ง งงไหมครับ จะอาบยังไงเนี่ย ผมยังงเลย จะทำยังไงหว่า? วันต่อมา พ่อออกแบบ แล้วสั่งให้ช่างที่ร้านทำ แค่วันเดียวก็เสร็จ ลักษณะเป็นอ่างน้ำทำจากผ้าใบ โดยใช้โครงเป็นแป๊บน้ำ หน้าตาเหมือนอ่างอาบน้ำของเสี่ยชูวิทย์น่ะครับ (ยังแอบคิดในใจ ว่า... พ่อเห็นตัวอย่างจากไหนแน่เนี่ย) เสร็จแล้ว เขายกมาวางไว้หลังห้องซึ่งเป็นชานยื่นออกไป ติดกับห้องพักของแม่ครัว


เอาละ เมื่อทุกอย่างพร้อม ก็ให้พนักงานที่ร้านแม่ ๒ คน อุ้มตัวคนนึง หิ้วขาคนนึง หามไปวางลงที่อ่าง แล้วเอาหัวเลยขอบบนออกมา สำหรับสระผม ปล่อยน้ำใส่อ่างพอเลยตัว พ่อกะแม่ก็ช่วยกันอาบให้ ก็ชื่นใจดีอยู่หรอก แต่มันรู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็กอ่อนอีกครั้งเลยอะ แล้วเวลาอาบนี่ ก็ยังมีอายพ่อแม่อยู่เหมือนกันนะ แต่ความรู้สึกกับท้องฟ้ากับนกที่บินผ่านไปมานี่สิ บอกไม่ถูกเลย เฮ้อ! (นี่...ถ้าร้องเพลงไปด้วย คงเป็น MV เพลง"เย้ยฟ้า ท้าดิน"ได้เลยละ) จากนั้นมา ผมก็ได้อาบน้ำวิธีนี้ อาทิตย์ละครั้ง อยู่หลายปี สบายบ้าง ลำบากบ้าง แต่ยังดีกว่าคนพิการอีกหลายคนที่ผมได้พบมาครับ หลายคน ไม่เคยได้อาบน้ำเลย ตั้งแต่พิการมา ด้วยเหตุ ปัจจัยต่างๆกันไป ตั้งแต่ไม่มีผู้ช่วยเหลือ ไม่รู้เทคนิค วิธีการ มีแผลกดทับ ประตูห้องน้ำเล็ก รถเข็นเข้าไม่ได้ ฯลฯ

หลังจากเป็น"นักลงอ่าง"อยู่หลายปี วิธีล่าสุด การอาบน้ำ บนรถเข็น ซึ่งน่าจะเป็นวิธีที่เหมาะที่สุดสำหรับ คนพิการนั่งรถเข็น แล้วเคลื่อนย้ายตัวได้ลำบาก ตอนแรกเลยที่จะใช้วิธีนี้ก็ไม่มั่นใจ เพราะไม่เคยนั่งเลย ทั้งๆที่อาม่าซื้อรถเข็นให้คันนึงตั้งแต่ก่อนออกจากรพ. หลังจากญา(ผู้ช่วยเหลือ) รักษาแผลกดทับผมจนหายหมด ก็ลองให้ผมนั่งรถเข็นดู(เรื่องรถเข็น และการนั่ง ก็มีเล่าอีกเยอะครับ) ใช้เวลาพอสมควร ในที่สุดก็นั่งนานได้ แต่ต้องนั่งท่าขัดสมาธิบนรถนะ เพราะทรงตัวไม่ได้เลย ขาที่ขัดกันอยู่จะช่วยยันไม่ให้ตัวล้ม ถ้าปล่อยขาลงเมื่อไหร่ ตีลังกาตกรถเลย(เรื่องนี้ ไม่ได้ล้อเล่นนะครับ รับรอง.... เล่นจริง เจ็บจริง)
คนพิการรุนแรงแต่ละคนคงต้องหาวิธีที่เหมาะสมของตัวเองกันละครับ บางคนฝึกจนสามารถอาบน้ำได้เองบางคนไม่อาบเลย แค่เช็ดตัวก็พอ บ้างอาบบนรถเข็น บ้างอาบบนโถชักโครก บางคนเล่นนอนอาบในห้องน้ำ ก็ยังมี แต่สำหรับคนที่ไม่ได้อาบน้ำนานๆ แล้วพอได้มาอาบนี่ พูดตรงกันครับ มันสดใส ซาบซ่า....จริงๆ

เรื่องที่นำมาเล่าถ่ายทอดให้ฟัง คราวนี้อาจจะยาว และเป็นส่วนตัวไปบ้าง แต่คิดแล้วว่า น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านในแง่ใดแง่หนึ่งบ้างนะครับ