เรื่องเล่าจากคนพิการ(รุนแรง)คนหนึ่ง....: ๓๓.อบรม การให้คำปรึกษาฉันเพื่อนให้กับ ชมรมโกลบอลแคมปัส เชียงใหม่

ต่อเนื่อง จากเอ็นทรี่ย์ที่แล้ว วันที่ ๑-๒ ก.ย. ทางชมรมโกลบอลแคมปัส เชียงใหม่ เชิญพวกเราไปช่วยจัดฝึกอบรม "การให้คำปรึกษาฉันเพื่อน"ให้กับสมาชิกของชมรม ที่โรงแรมแฟมิลี่ เชียงใหม่

ซึ่งการอบรมครั้งนี้ เป็นเป้าหมายหลักอีกอย่างหนึ่งของพวกเรา ในการเดินทางมาเชียงใหม่ครั้งนี้

รูปตอนเปิดงาน คุณก๊ะ(ผู้จัดงาน)ค่อนข้างกังวลที่คนพิการมาร่วมงานกันน้อย เนื่องจากคนพิการรุนแรงที่รับปากว่าจะมา แต่พอถึงเวลานั้นจริง หลายคนกลับปฏิเสธ เอาดื้อๆ

พวกเราเลยเล่าให้ฟังว่า ที่คนพิการรุนแรงมักจะเป็นแบบนี้ เพราะว่า...พวกเขายังไม่เคยเจอคนพิการรุนแรงใกล้เคียงกันมาก่อน เลยไม่มั่นใจที่จะออกมาภายนอก แต่ที่รับปากไป ก็เพราะความเกรงใจตามภาษาคนไทย น่ะครับ

วันนั้น เลยชวนคุณก๊ะ(สาวเสื้อเหลือง) ให้ใช้เวลาช่วงเช้า ไปพบพวกเขาที่บ้านด้วยกัน โดยเริ่มจากบ้านป้าซิม เป็นอัมพาตจากอุบัติเหตุจราจร คุยกันอยู่สักพัก ป้าซิมบอกว่า ไปวันนี้คงไม่สะดวก แต่รับปากว่า จะไปในวันที่ ๒

บ้าน หลังที่ ๒ คนนี้ชื่อ ณะ น้องณะพิการเป็นอัมพาต ครึ่งท่อนล่าง จากการเมาแล้วขับ ที่บ้านจึงมีสติ๊กเกอร์รณรงค์ลดการดื่มเหล้า และรณรงค์ เมาไม่ขับ ไว้หลายใบ ณะบอกว่าจะไปร่วมงานในวันนี้ แต่ขอไปส่งภรรยาไปฟอกเลือดก่อน

คน นี้ชื่อ น้องตู่ คนพิการรุนแรงอีกคน ที่พิการอัมพาตระดับสูง จากการโดดน้ำชนตอไม้ ไม่เคยออกจากบ้านไปไหนมากว่า ๑๓ ปี หลังจากถูกชักชวนก็ลังเลอยู่นาน แต่ท้ายที่สุดก็บอกว่า ขอเวลาเตรียมตัวก่อน แล้วจะตามไป

ภาพน้องตู่และคุณพ่อ ที่ดูแลเขาอย่างดี มากว่า ๑๓ ปี

กิจกรรมทั้ง ๒ วัน ก็ผ่านไปด้วยดี ทุกคนที่มีส่วนร่วมได้รับความรู้ และความรู้สึกที่ดีต่อกัน
แต่ เนื่องจาก การจัดอบรม "การให้คำปรึกษาฉันเพื่อน" ต้องการความสงบ จึงไม่ค่อยมีรูปมากนัก ผมมีแต่รูปน้องตู่ ที่มาร่วมกิจกรรมทั้ง ๒ วัน มาให้ชม(ดูแล้วนึกถึงตัวเองเมื่อ ๕ ปีที่แล้ว ตอนออกจากบ้านใหม่ๆ เลย อิอิ)

ส่วนรูปป้าซิม และน้องณะ ขณะอยู่ที่งาน ไม่ได้ถ่ายไว้ เลยไม่มีมาให้ชมครับ แต่ทั้ง ๓ คน มาที่งาน และถือว่าเป็นกำลังใจใจสำคัญให้ทางผู้จัด และทีมงานจากศูนย์ไอแอลชลบุรีเราอย่างมาก

ช่วง เย็น วันที่จัดการอบรม พอมีเวลาว่างตอนเย็น น้องออยซึ่่งเป็นผู้จัดการร้านพิซซ่า IL forno ซึ่งอยู่ตรงบริเวณประตูท่าแพ (ตรงข้ามวัดช่างแต้ม) ได้ชวนพวกเราไปลองชิมพิซซ่าที่ร้านเธอ

น้องออย ผู้จัดการร้านคนเก่ง แล้วในร้านยังมีคนพิการทำงานอยู่อีก ๒ คน

นี่คือถาดแรก ผมก็เพิ่งเคยลองพิซซ่า จากร้านอื่นที่ไม่ใช่ พิซซ่าฮัทเป็นครั้งแรก

หน้านี้เป็นแบบมังสวิรัติ

หน้านี้มีส่วนผสมของเนื้อวัว

สำหรับคนไม่ชอบพิซซ่า สปาเก็ตตี้ หรือพาสต้าก็มี

ที่ นี่มีเตาอบพิซซ่า ตั้งอยู่บริเวณหน้าร้านเลย แต่ท้ายที่สุด เพื่อนๆ ที่ไม่คุ้นกับอาหารฝรั่ง และรู้สึกไม่อยู่ท้อง เลยลำบากผู้จัดการต้องวิ่งไปหาข้าวเหนียวส้มตำ มาให้พวกเรานั่งจกในร้านพิซซ่า...ฮา

ในช่วงที่จัดอบรม ได้รับการช่วยประสานจากบล็อคเกอร์พี่น้อย ไปยังพี่อี๊ด(เจ้าหน้าที่สวนสัตว์เชียงใหม่) ว่าให้พวกเราสามารถนำรถตู้ของเข้าไปในสวนสัตว์เชียงใหม่ เพื่อเยี่ยม น้องช่วงช่วง กับหลินหุ้ยถึงบ้านได้
เย็นวันที่ ๒ ก่อนเดินทางกลับชลบุรี พวกเราจึงตกลงที่จะเข้าไปเที่ยวสวนสัตว์เชียงใหม่กัน ก่อนเดินทางกลับบ้าน

เข้าไป เห็นหลินหุ้ยกำลังหลับอยู่

แต่ช่วงช่วงกลับกำลังสนุกกับการกินไผ่ และเล่นอย่างน่ารัก

เห็นเวลาเขากินไผ่แล้ว....เสียวฟัน

คนเชียงใหม่บอกว่า โชคดีที่มาตอนเขาตื่นพอดี หลายคนมาก็เจอแต่ตอนเขานอนหลับ

ขอชักภาพไว้เป็นหลักฐานยืนยัน

ตอนที่พวกเรากำลังจะกลับกัน หลินหุ้ยก็ตื่นขึ้นมาดูพวกเราพอดี ตาดำปี๋เลย สงสัยจะนอนไม่พอมั๊ง

การไปเชียงใหม่คราวนี้ ได้ทั้งงาน แถมได้เที่ยวบ้าง แม้จะไม่ได้ไปไกลนักเพราะมีเวลาน้อย และสถานที่ที่ไป มักจะเป็นแค่ทางผ่าน แต่ก็ได้ทั้งความสนุก และได้เปิดหูเปิดตาด้วย